Uluru en Kata Tjuta

We zijn al bijna aan het einde gekomen van onze reis. Inmiddels zijn we in Melbourne aangekomen bij Eef en Jennie. Aan de andere kant van Australië dus.

Na Kakadu waren we doorgereden naar Darwin en hebben we de campervan ingeleverd. Hier hebben we nog een dagje rondgekeken en zijn daarna naar Alice Springs in centraal Australië gevlogen. Van daaruit zijn we verder gereden met een huurauto naar Uluru/Kata Tjuta, een stuk of 450km. Inmiddels met wat extra rondrijden hebben we er ruim 7000km opzitten met campervan of auto.

Om een idee te krijgen hoever dit wel niet is hebben we een leuke foto met Europa en Australië eroverheen:

Dus eigenlijk zijn we ergens vanaf zuidwest Portugal, via de kust (midden in de Atlantische oceaan) naar noord Schotland (GB) gereden. Van daaruit zijn we naar midden-oost Frankrijk gevlogen en naar midden-Frankrijk gereden en nu zijn we weer doorgevlogen naar Zuid Griekenland.

Dus... Tja Uluru. Na een paar dagen werden we een beetje flauw van de populariteit en drukte. Hopelijk verpest dit niet de glans van de berg voor jullie :).

achtergrond Uluru

meer mensen die de zonsondergang bij Uluru kwamen bekijken :)

achtergrond Kata Tjuta

Nu even serieus, ik was er al geweest natuurlijk, bij Uluru en Kata Tjuta, maar Joanne nog niet. Ik vond het helemaal niet erg om nog eens te gaan. De rode berg was wederom prachtig en indrukwekkend. Zonsondergang en opgang van beide rotsformaties waren prachtig.

De vorige keer was het warm, maar nu was het tussen de 5 graden 's ochtends brrrr en 23 graden 's middags. Ideaal wandelweer dus en een stuk minder vliegen. Hoewel ze wel irritant worden vanaf een uur of 10-11. De eerste ochtend zijn we naar de zonsopgang gaan kijken, om 6u opgestaan pff en daarna teruggereden naar het resort om even koffie te halen. Het was ons nog wat te koud om op stap te gaan. Daarna hebben we zo'n 12 km om Uluru heen gewandeld.

broodje smeren op de huurauto voor onderweg

De klim was dit keer open in tegenstelling tot de vorige keer. Ze doen de klim dicht als het te warm is of als het te hard waait. Er waren best wat mensen die erop gingen, inclusief ikzelf. De aboriginal groep die het Uluru-Kata Tjuta national park mede beheren, zijn er tegen dat mensen "hun" Uluru beklimmen, maar verbieden het ook niet. Daardoor ga je ook wel twijfelen om de berg te beklimmen. We zijn onderweg verscheidene Australiërs tegengekomen die ons aanmoedigden om het gewoon te doen. Wat er ook gezegd werd op dit gebied (het is immers prachtig). Sommigen vertelden ook dat de oudere (elders) aboriginals er voorheen nooit problemen mee hadden, maar dat het de huidige generatie aboriginals is die het wel vervelend vinden. De meningen en verdere geschillen hierover laat ik terzijde, het is in ieder geval een vrij gevoelige kwestie tussen Australiërs en Aboriginals. 

Anyway, ik ben dus wel gegaan. Joanne niet omdat het een zware en best gevaarlijke klim is. Er zijn best veel mensen afgedonderd en gestorven inmiddels. Tegen de 40 dacht ik. Er zijn ook wel mensen die erop gaan terwijl ze het niet zouden moeten doen. 

Het uitzicht vond ik het in ieder geval meer dan waard:

De volgende ochtend zijn we naar Kata Tjuta gereden en hebben de "valley of the winds" walk gedaan. Het waait er eenmaal veel om die domes heen. Persoonlijk vind ik de wandeling mooier en leuker dan die om Uluru. Uluru is echt indrukwekkend, maar tussen de domes van Kata Tjuta lopen is meer mooi en ook erg speciaal:

lookout vlak na zonsopgang... moooooooi

Diezelfde dag hebben we nog een zonsondergang bij Uluru bekeken met flauwe foto's (zie bovenaan) en de laatste ochtend nog wat leuke foto's gemaakt van de zonsopgang met tegenlicht:

Daarna hebben we snel de laatste spulletjes gepakt en het vliegtuig genomen naar Melbourne waar Eef (neef van mijn vader voor wie het niet weet) ons stond op te wachten. Nu zijn we in Fountain Gate, het op een na grootste shopping centre in Australië, sushi eten tijdens de lunch :). En blog uploaden met de gratis wifi hier.

En natuurlijk nog een leuk vogeltje voor Anneke: