The great Ocean Road (again?), The Grampians and Ballarat

Hier ik weer, Floris is Footy kijken. Das een rugby-meets-worstelen spel, groots in Australië. De eerste keer dat ik het zag, zat ik met open mond te kijken: grotemensen mannen die op elkaar inbeuken voor een bal die naar de overkant moet. Hoe harder er gebeukt wordt, hoe meer er aangemoedigd wordt. Geloof dat er wel spelregels bijhoren, maar die heb ik nog niet weten te ontdekken:-) Eigenlijk kan ik het niet uitleggen: er zijn vast wel youtube filmpjes te vinden.

Maar goed de great ocean road. Jeetje wat is die mooi, zelfs als het niet heel mooi weer is. We sliepen die nacht op een camping met koala's in de boom. We hadden onze eigen huis koala in de boom:


's Avonds zijn we naar een stukje regenwoud bij cape otway geweest. Daar zitten gloeiwormen. Dat zijn hele kleine wormpjes die 's avonds groen oplichten. Het was heel sprookjesachtig: op sommige plekken leek het wel of ze mini ledlampjes kerstverlichting op hadden gehangen. Op de foto zie je een ingezoomd gloeiwormpje:


De volgende dag reden we weer verder over de road. Onderweg maakten we een wandeling in nog een stukje regenwoud.



Vlak voordat je bij het uitzichtpunt van de apostelen aankomt, is er een trap naar beneden naar het strand. Daar staat de eerste apostel al.





En dan kom je bij de rest:


Af en toe donderen er een paar om, hier zie je wat de golven doen:


En de foto-omdat-het-hoort:


Daarna zijn we doorgereden naar een totaal andere wereld: the grampians. Dat is een rotsberg gebied. Maar het landschap verandert niet langzaam, die bergen staan er gewoon ineens.
In het dal hoppen heel veel kangoeroes rond. Dat was eigenlijk precies het beeld wat ik van Australië had: overal loshoppende kangoeroes. Maar dat is dus voornamelijk daar:-) (nee, in Holland lopen we ook niet allemaal op klompen, ik weet het:-))




Ook waren er herten in de verte.


En dan the Grampians, die bestaan onder andere uit:
- mooie uitzichten


- een mooie waterval (McKenzie Falls)




- de grand canyon




Door bosbranden zijn de meeste bomen zwart.


De laatste dag zijn we naar Ballarat geweest. Dat is een dorpje waar ze vroeger goudmijnen hadden. Het museum is een soort openluchtmuseum:





Zondag gaan we nog een dagje naar Melbourne en maandag moeten we inpakken en doen we niets en dinsdag vliegen we terug. Het zal wel gek zijn om terug te gaan, zeker voor Floris. Ik heb wel weer zin in het normale leven. Hier heb ik zo veel indrukken opgedaan, zoveel gezien, ik ben verzadigd. Terugkomen om meer van Australië te zien, doen we zeker!